رابطه جنسی و دیابترابطه جنسی و دیابت
افراد زیادی هستند که در مورد رابطه جنسی، کاهش میل جنسی و سلامت جنسی حتی با پزشک خود صحبت نمی کنند. در مطالعه ای نشان داده شده است که تنها نیمی از مردان و 19% از زنان مبتلا به دیابت این موضوع را با پزشک در میان گذاشته اند. حقیقت این است که بسیاری از پزشکان احساس راحتی نمی کنند که بیماران را برای جزئیات بیشتر در مورد عملکرد جنسی تشویق کنند، به همین دلیل است که افراد در مورد خطر ابتلا به عوارض چشمی، عصبی، کلیوی و قلبی مطلع می شوند اما به سختی از اثر دیابت بر سلامت جنسی می شنوند!
مشکلات مربوط به عملکرد و رضایت جنسی می تواند نشانه سایر مشکلات سلامتی باشد.
به عنوان مثال، بسیاری از مردان مبتلا به اختلال نعوظ بعدا متوجه می شوند که دیابت دارند. برای افرادی که قبلا به دیابت مبتلا شده اند، مشکلات جنسی می تواند نشان دهنده آسیب عصبی، انسداد شریان ها و حتی هورمون های کاهش یافته باشد. اما چیزی که مشهود است، بالا بودن مزمن قند (گلوکز) خون پشت بسیاری از مشکلات جنسی افراد است و اولین خط اقدام، بهبود کنترل قند است.
کاهش میل جنسی
میل جنسی کم، افراد مبتلا به دیابت را بیشتر از افراد بدون دیابت تحت تاثیر قرار می دهد. اگر میل جنسی شما کم یا متوقف شده، دیابت خود را مدیریت کنید و قند خون را به سطح نرمال نزدیک کنید، سپس داروهای خود را زیر نظر بگیرید. برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی یا کاهنده فشار خون می توانند میل جنسی را کاهش دهند، پس با پزشک خود مشورت کنید.
مردان
مردان مبتلا به دیابت یا دارای اضافه وزن یا هر دو، در مقایسه با همسالان خود بدون این مشکلات، حدود دو برابر بیشتر در معرض کاهش سطح تستوسترون هستند که می تواند بر اشتیاق مردان به رابطه جنسی تاثیر بگذارد. کنترل دیابت و وزن تا حد زیادی میل جنسی را بر می گرداند.
زنان
درمان در زنان به این سادگی نیست. میل جنسی زنان خیلی بیشتر تحت تاثیر مشکلات عاطفی صرفنظر از وجود دیابت قرار دارد.
مشکلات بر انگیختگی
بین میل و بر انگیختگی جنسی تفاوت وجود دارد. ابتدا میل جنسی باید رخ دهد، سپس بدن واکنش نشان می دهد و بر انگیختگی اتفاق می افتد. البته اگر همه چیز به درستی کار کند. هم مردان و هم زنان مبتلا به دیابت ممکن است میل جنسی داشته باشند اما مشکل بر انگیختگی داشته باشند. جای خوب برای شروع جستجوی علل احتمالی، کابینت داروهای شماست. به عنوان مثال، برخی داروهای کاهش دهنده فشار خون می توانند در اختلال نعوظ نقش داشته باشند. مدیریت ضعیف دیابت به مرور زمان می تواند به رگ های خونی و اعصاب آسیب برسانند که بر انگیختگی را ممکن می سازند.
مردان
آسیب به سیستم عروقی می تواند جریان خون را کاهش دهد. اگر رگ های خونی به درستی کار نکنند یا اگر یک شریان مسدود شده باشد، خون کافی به آلت تناسلی نمی رسد و نعوظ را دشوار می کند. البته عملکرد عصبی نیز در این امر نقش دارد.
داروهایی مانند تادالافیل و سیلدنافیل و یا مکمل های گیاهی و تقویتی که جریان خون را بهبود می بخشند و وسایل دیگر در دسترس می باشند که مشورت با پزشک و داروساز راهگشاست.
زنان
آسیب عصبی همچنین مکمن است باعث خشکی واژن شود که در زنان مبتلا به دیابت دو برابر بیشتر از زنان بدون دیابت شایع است، البته خشکی واژن در بین زنان یائسه به دلیل کمبود استروژن بسیار رایج است. استفاده از روان کننده های مناسب رابطه جنسی را بهبود می بخشد.
عوارض دیابت ممکن است حرکت خون به واژن و کلیتوریس را دشوار کند،در نتیجه بر انگیختگی کاهش می یابد. زنان میانسالی که دیابت آنها نیاز به انسولین دارد، 80% بیشتر از زنان بدون دیابت در رسیدن به ارگاسم مشکل دارند.
گاهی عفونت های قارچی واژن و عفونت های دستگاه ادراری منجر به رابطه جنسی دردناک می شود. کنترل دیابت احتمال ابتلا به این عفونت ها را کاهش می دهد.
چه کاری می توان انجام داد؟
اگر بتوانید با پزشک خود راحت در این موارد صحبت کنید، نیمی از راه را رفته اید. ممکن است با رساندن قند خون به محدوده هدف، شاهد بهبودی باشید. سیگار را ترک کنید. گاهی صحبت با یک متخصص سلامت روان هم می تواند مشکلات رابطه، بدن، استرس و مشکلات عاطفی را تا حدود زیادی حل کند.
در سبک زندگی خود تغییر ایجاد کنید. مدیریت خوب دیابت، از جمله خوردن غذاهای سالم، ورزش منظم و کاهش وزن و استرس به نفع کل بدن شما خواهد بود، نه فقط اندام های تحتانی شما.
به احتمال زیاد یک زندگی جنسی خوب منجر به سلامت بهتر می شود و سلامت بهتر منجر به رابطه جنسی خوب می گردد.
ترجمه و ویرایش
دکتر علی سعادت پژوه
